Και επειδή είναι πολύ βαρύ το κλίμα μετά από τις τελευταίες αναρτήσεις θα κλείσω με κάτι πιο ανάλαφρο, χωρίς να ξεφύγω απ' το θέμα... Το τραγούδι λέγεται Comfortably Numb (βολικά μουδιασμένος). Αυτό που έχουμε καταλήξει να είμαστε σχεδόν όλοι δηλαδή. Μουδιάσαμε και δεν νιώθουμε τον πόνο των άλλων γιατί δεν μας βολεύει...
Δεν μιλάει για κάτι ανθρωπιστικό. Είναι κομματάρα όμως...
Διάλεξα την live έκδοση γιατί έχει 2 καλά και μόνο 1 κακό! Το κακό είναι οτί λείπει ο Roger Waters από την συναυλία μιας και τότε είχε ήδη φύγει απ' το συγκρότημα.Τα καλά είναι οτί ο Gilmour σε αυτό το live παίρνει το ήδη τέλειο σόλο του τραγουδιού (4.48) και το μετατρέπει στο καλύτερο που έχει παιχτεί ποτέ στην παγκόσμια μουσική σκηνή...Έχει πάθος, δύναμη και έχει χαράξει τη θέση του στο πάνθεον των σόλο που ΠΡΕΠΕΙ να ξέρεις αν θες να πεις οτί παίζεις κιθάρα. Και επίσης τα εφφέ που θα δείτε με τα φώτα και τους καπνούς δημιουργούν μια ατμόσφαιρα εξωπραγματική.
Αλλά ακούστε και δείτε και μόνοι σας...Και πείτε μου αν συμφωνείται και αν όχι πιό προτείνετε??
jose
0 Δώσε χαστούκι:
Δημοσίευση σχολίου