Μέρες Νοσταλγίας Νο1

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου ώρα 22:49,κάθομαι στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή και γράφω για να φύγει απο μέσα μου αυτή η αηδία που παρατηρώ.

Κάνοντας βόλτες με τον αγαπημένο μου φίλο, τον σκύλο μου, εδώ και μέρες παρατηρώ ότι η κοινωνία έχει αλλάξει Μη με πείτε κολλημένο αλλά διαβάστε παρακάτω.
Περνάμε με το σκυλάκο μου απο σπίτια και βλέπουμε παιδιά κλεισμένα μέσα στο σπίτι,ενώ ακριβώς απο κάτω υπάρχει πάρκο και παιδική χαρά. Μέχρι στιγμής δεν έχω δεί ούτε ένα παιδί να παίζει στους δρόμους. Να αισθανθώ και γώ λίγο παιδί να θυμηθώ λίγο πως είναι να βλέπεις παιδιά να παίζουν. Πάνε τέσσερα χρόνια που έχω φύγει απο το νησί μου,των 8.000 κατοίκων και έχω έρθει σε μια μεγαλύτερη πόλη των 100.000 κατοίκων όπου τα παιδιά δεν παίζουν.

Όταν ήμουν μικρότερος με θυμάμαι στις αλάνες και στην γειτονιά να παίζω με όλα τα άλλα παιδιά κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες κ αστυνόμους. Τώρα τα παιδιά του 2000 παίζουν τους κλέφτες ψάχνοντας να κλέψουν μια ευκαιρία για παιχνίδι και οι μπαμπάδες κάνουν τους αστυνομικούς που κυνηγάνε τις υποχρεώσεις και κρύβονται απο τα χρέη.

Παρόλα αυτά μου κάνει εντύπωση που κάθε μεσημέρι μετα τα σχολεία τα περισσότερα πιτσιρίκια μαζεύονται σε internet cafe συνδέοντας το μυαλό τους με την TFT οθόνη και την ακοή τους με τα Stereo ακουστικά,ενώ τα χέρια τους γίνονται υποχείρια του mouse και του keyboard. Μην με παρεξηγείται που αναφέρω ξένες ορολογίες,ελπίζω κάποτε κάποιος νέος να το διαβάσει και να καταλάβει τι λέω.

Κάθε πρωί,εγώ και πολλά παιδιά της γενιάς μου,ξυπνούσαμε το πρωί και βλέπαμε τις αγαπημένες μας παιδικές εκπομπές. Τότε (1980-1990) είχαμε και την ευκαιρία της επιλογής μιας παιδικής εκπομπής. Τώρα; Στην ελληνική τηλεόραση του σήμερα δεν υπάρχουν κινούμενα σχέδια και παιδικά προγράμματα για τα παιδιά. Τα ενδιαφέροντα είναι να σηκώσουν υψηλούς βαθμούς τηλεθέασης και να προβάλλουν τις πολιτικοσκουπιδιάρες τους.
Μπορεί να με πείτε Ρετρό τύπο,αλλα εγώ τουλάχιστον μπορώ να είμαι ρετρό γιατί έχω πράγματα να θυμάμαι!

Η ζωή δεν είναι μόνο ένα κουτί,είναι όλα τα άλλα πράγματα,τα χρώματα,οι ήχοι που μπορούν και προβάλλονται τόσο επίπεδα και αναίσθητα σε αυτά το κουτιά.

Με αγάπη:
Man