Εκατοντάδες κακοποιημένα παιδιά στην Ελλάδα...

Θύματα σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης πέφτουν αρκετά παιδιά κάθε χρόνο στη χώρα μας, συνήθως από τους ίδιους τους γονείς τους που θέτουν σε κίνδυνο τόσο τη σωματική και ψυχοκοινωνική υγεία των παιδιών αλλά ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Ενδεικτικά της κατάστασης που επικρατεί είναι τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο οργανισμός Χαμόγελο του Παιδιού και τα οποία παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση (19 Νοεμβρίου) και την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Παιδιών. Τον τελευταίο χρόνο*, κατά το διάστημα από 1/1/09 έως και 31/ 10 /09, στην Εθνική τηλεφωνική γραμμή για τα παιδιά SOS 1056, καταγράφηκαν συνολικά 1042 καταγγελίες εκ των οποίων οι 506 αφορούσαν σε σοβαρά περιστατικά κακοποίησης ανηλίκων. Από τα στοιχεία προκύπτει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών αυτών, υπέστησαν κακοποίηση σε εξαιρετικά μικρή ηλικία, ακόμα και της πιο τρυφερής βρεφικής. Το 34% των τηλεφωνικών καταγγελιών αφορούν στην κακοποίηση παιδιών έως 6 ετών ενώ σε ποσοστό 32% τα παιδιά κακοποιήθηκαν σε ηλικία από 7 έως 12 ετών. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι εκτός από την σωματική κακοποίηση και την παραμέληση που είναι οι πιο συχνές μορφές κακοποίησης που καταγγέλθηκαν, σε ποσοστό 24% και 22% οι κλήσεις αφορούσαν περιπτώσεις βιασμών και εξώθησης στην πορνεία. Αναφορικά με την σχέση μεταξύ θύματος και θύτη στο σύνολο των 506 σοβαρότερων καταγγελιών προκύπτει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η κακοποίηση γίνεται με τη... σύμφωνη γνώμη και των δύο γονέων.

*Στον Τύπο, μάλλον εκ παραδρομής, δημοσιεύτηκε ότι τα στοιχεία καταγράφηκαν σε διάστημα δύο μηνών. Αναποτελεσματική προστασία των παιδιών Οι ελλείψεις και τα προβλήματα που υπάρχουν στο πλαίσιο αποτελεσματικής προστασίας των παιδιών όπως τα κατέγραψε ομάδα Κοινωνικών λειτουργών και Ψυχολόγων του Οργανισμού Χαμόγελο του Παιδιού συνοψίζονται στα παρακάτω:
* Ελλιπής Στελέχωση του συνόλου των Εισαγγελιών των Πρωτοδικείων της Επικράτειας με Εισαγγελικούς Λειτουργούς
* Μη ενεργοποίηση του Ν. 2447/1996 περί οικογενειακού Δικαστηρίου
* Μη ενεργοποίηση του άρθρου 48 του Ν. 2447/1996 περί κοινωνικών υπηρεσιών στις Εισαγγελίες Ανηλίκων
* Έντονη συναισθηματική φόρτιση των ανήλικων θυμάτων κατά την εξέτασή τους ως μάρτυρες κατά τηην ακροαματική διαδικασία, αδυναμία υιοθέτησης της διαδικασίας της μαγνητοσκόπησης της κατάθεσης των ανήλικων θυμάτων.
* Έλλειψη τμημάτων ανηλίκων στις κατά τόπους Αστυνομικές Διευθύνσεις.
* Αδυναμία καταστολής των κρουσμάτων παιδιών που εξωθούνται στην επαιτεία δεδομένου ότι οι περισσότερες των περιπτώσεων που φτάνουν στις δικαστικές αρχές έχουν ως αποτέλεσμα την απαλλαγή των γονέων ? προωθητών από τις κατηγορίες οι οποίες συνήθως αφορούν όχι στην έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο αλλά στην παράνομη διαμονή τους στην χώρα.
* Καθυστέρηση στην κατάθεση αιτήσεων για άσυλο ασυνόδευτων ανηλίκων.
* Αδυναμία απόκτησης της Ελληνικής Ιθαγένειας (μέσω πολιτογράφησης) ανήλικων αλλοδαπών που διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα και δεν πρόκειται να επιστρέψουν στις χώρες καταγωγής τους.
* Ελλιπής στελέχωση του συνόλου των Δήμων με κοινωνικές υπηρεσίες.
* Ελλιπής παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας κοινωνικής φροντίδας στα παιδιά.
* Έλλειψη προστατευόμενων χώρων υποδοχής, βραχυπρόθεσμης, μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης φιλοξενίας παιδιών σε κίνδυνο.
* Ελλειψη χώρων προστατευόμενης φιλοξενίας για παιδιά σε κρίση που χαρακτηρίζονται ως παιδιά ΑΜΕΑ, παιδιά τοξικοεξαρτημένα, παιδιά με ψυχιατρικά προβλήματα.
* Ανεπαρκής υποδομές υποδοχής και φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων. * Έλλειψη δομών ψυχολογικής και ψυχιατρικής στήριξης παιδιών θυμάτων. ? Ελλιπής στελέχωση των κοινωνικών φορέων (κοινωνικές υπηρεσίες, ιδρύματα κ.α.) με επαρκή και εξειδικευμένο προσωπικό για την στήριξη των παιδιών.
* Απουσία ενιαίου φορέα αποκλειστικής απασχόλησης με την καταγραφή, αξιολόγηση των δομών φιλοξενίας παιδιών θυμάτων.
* Απουσία συντονιστικού φορέα και Κέντρου Αναφοράς περιστατικών παιδιών θυμάτων κακοποίησης. * Ανεπαρκής ιατροφαρμακευτική κάλυψη των παιδιών που οι οικογένειές τους δεν είναι ασφαλισμένες σε κάποιο ασφαλιστικό ταμείο.
* Απουσία ειδικών παιδιατρικών κλινικών στα νοσηλευτικά κέντρα της χώρας.
* Απουσία τμημάτων εφήβων στα παιδιατρικά νοσοκομεία με αποτέλεσμα οι έφηβοι ηλικίας άνω των 14 ετών να νοσηλεύονται σε γενικά νοσοκομεία.
* Απουσία κατ’ οίκον νοσηλείας
* Μη εφαρμογή κοινωνικής ιατρικής στα νοσοκομεία παίδων
[πηγή]

Vlaxos