Περιφρόνυση...

Δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω αυτό το άρθρο ...

Σήμερα μετά από καιρό βγήκα για ένα ποτό η λεγόμενη οικονομική κρίσή βλέπετε έχει χτυπήσει τους πάντες ... αυτό βεβαία δεν είναι το θέμα μου... ας μπούμε λιπών σιγά σιγά στο θέμα.. ας αρχίσουμε λέγοντας ότι πέρασα πάρα πόλι όμορφα στην έξοδο μου...όλα ήταν πόλι καλά όχι τίποτα το ιδιαίτερο μια απλή έξοδο με ένα φύλο για κάποιες μπίρες λίγο χαβαλέ και τίποτα παραπάνω...όλα ανετράπησαν κατά την έξοδο από το μπαρ όλοι τριγύρω χαρούμενοι κόσμος που πήγαινε να διασκεδάσει κόσμος που γυρνούσε σπίτι του... το βλέμμα μου έπεσε σε έναν άνθρωπο..ήταν ξαπλωμένος στο δρόμο με μερικές κουβέρτες να το σκεπάζουν.. ήταν άστεγος προσπαθούσε να κοιμηθεί άλλα τα γέλια και οι φωνές των περαστικών δεν των άφηναν..τον κοίταξα και ντράπηκα εγώ ένιωθα τόσο καλά και αυτός ήταν δυστυχισμένος γύρισα το βλέμμα μου προσπάθησα να δω αν υπάρχει κάποιος που να αισθάνεται το ίδιο με έμενα..άλλα μάταια όλοι ήταν χαρούμενοι κοιτούσαν και απλά συνέχιζαν να γελούν..Μονό οίκτος υπήρχε στα βλέμμα τα τους...

θέλοντας να καταλήξω κάπου σε αυτό το άρθρο μονό ερωτήματα γεννιούνται..

Πώς μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι ενώ άλλοι υποφέρουν?
Πώς μπορούμε να συνεχίζουμε να ζητάμε ποιο πόλα ενώ άλλοι δεν έχουν τίποτα ?
Πώς καταφέραμε να γίνουμε ζώα χωρίς συνείδηση ?
....

Vlaxos

Συνέχεια...